Sultan II. Abdülhamid, 31 Ağustos 1876 tarihinde tahta çıktı ve 27 Nisan 1909'a kadar Osmanlı İmparatorluğu'nu yönetti. Bu dönemde, Osmanlı İmparatorluğu bir dizi zorlu ekonomik ve siyasi sorunlarla karşı karşıyaydı.
Eğitim ve Modernleşme:
II. Abdülhamid, eğitim alanında birçok reform yapmış bir padişahtır. İmparatorluk genelinde birçok okul ve üniversite açıldı. Ayrıca askeri modernleşmeye de büyük önem vererek ordunun yeniden yapılandırılmasını sağladı.
Ulaşım ve İletişim:
Döneminde demiryolu projelerine büyük önem verilmiş ve Hicaz Demiryolu gibi önemli projeler başlatılmıştır. Bu demiryolu, Mekke ve Medine'yi İstanbul'a bağlayarak Hac yolculuğunu kolaylaştırmayı amaçlamıştır. Ayrıca telgraf hatları gibi iletişim ağları genişletilmiştir.
Siyasi Yönetim:
Sultan II. Abdülhamid'in yönetimi, "İstibdat Dönemi" olarak da adlandırılan otoriter bir dönem olarak bilinir. Hükümdarlığının ilk yıllarında Meşrutiyet ilan edilmiş ve Kanun-i Esasi (Anayasa) kabul edilmiştir. Ancak, kısa bir süre sonra meclis kapatılmış ve padişah mutlak yetkilerini geri almıştır.
Dış Politika:
Dış politikada, Avrupa güçleriyle denge politikası izlemeye çalışmıştır. Doğu Sorunu olarak adlandırılan Osmanlı topraklarının paylaşılması planlarına karşı direnmeye çalışmıştır. Ancak, bu süreçte çeşitli toprak kayıpları yaşanmıştır.
Tahttan İndiriliş:
II. Abdülhamid'in iktidarı, 1909 yılında meydana gelen 31 Mart Ayaklanması'nın ardından sona ermiştir. Ayaklanma sonrası tahttan indirilmiş ve Selanik'e sürgüne gönderilmiştir. Daha sonra Beylerbeyi Sarayı'na nakledilmiş ve burada yaşamının son yıllarını geçirmiştir. 10 Şubat 1918'de vefat etmiştir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder